เรื่องเสียว เพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงานของแฟนเก่า

เสียงดนตรีในห้องจัดเลี้ยงดังแผ่วในระยะไกล ผมยืนพิงผนังเงียบ ๆ มองไปยังหญิงสาวที่กำลังเดินออกจากประตูด้านหลังของเวที เธอสวมชุดเดรสยาวสีทองซีดที่แหวกข้างถึงต้นขา ทรวดทรงภายใต้ผ้านุ่มแนบชิดกับรูปร่างอย่างชัดเจน

ผมรู้ดีว่าเธอคือใคร…
“ขิม”
แฟนเก่าที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทุกลมหายใจของผม และคืนนี้ เธอคือเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงานของผู้ชายอีกคน

สายตาเธอเหลือบมาเห็นผม ก่อนจะหยุดเดินไปชั่วครู่ เราจ้องตากันเงียบ ๆ ไม่มีคำพูด ไม่มีรอยยิ้ม เธอหันหลังเดินเร็วขึ้น… แต่ผมก็ตามไปจนถึงห้องแต่งตัว

เมื่อประตูปิดลง ความเงียบเข้าปกคลุม

ผมดึงข้อมือเธอเบา ๆ พลิกให้หันมาเผชิญหน้า เสี้ยววินาทีที่สายตาเราปะทะกันอีกครั้ง ราวกับเวลาทั้งหมดถูกทำให้ย้อนกลับไปยังวันสุดท้ายของเรา

ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีเสียงเรียกชื่อ
ริมฝีปากของผมแนบลงบนของเธอโดยสัญชาตญาณ

รสสัมผัสนั้นยังเหมือนเดิม… หวานลึก เร่าร้อน…
มือผมลูบไล้แผ่นหลังเนียนของเธอผ่านผ้าบางเบา ก่อนจะสอดเข้าไปใต้เนื้อผ้าอย่างอดไม่อยู่ เสียงหอบหายใจของเธอชัดขึ้น ใบหน้าแดงเรื่อเมื่อผมกดจูบที่ลำคอขาว

ผมดันร่างเธอชิดประตูกระจก มือข้างหนึ่งรองต้นขาเธอให้ยกขึ้นเกี่ยวรอบเอวผม อีกข้างคลึงสะโพกนุ่มแน่นของเธออย่างกระหาย ร่างเธอร้อนระอุจนแทบหลอมละลายอยู่ในอ้อมแขนผม

เธอกัดริมฝีปากแน่น สายตาเปียกน้ำมองมาอย่างทรมาน… แต่กลับยิ่งปลุกไฟในตัวผม

“ไม่ควร…” เธอกระซิบเบาเหมือนจะเตือนตัวเอง แต่ร่างเธอกลับโอบรัดผมแน่นยิ่งขึ้น สะโพกแนบชิดจนไม่มีที่ว่างระหว่างเรา

ผมถอดชุดเดรสเธอลงอย่างใจเย็น เนื้อผ้าลื่นไถลไปกับผิวอย่างเย้ายวน จนเผยให้เห็นผิวขาวละเอียดน่าหลงใหลไปทั้งตัว หน้าอกกลมกลึงขยับขึ้นลงตามแรงหายใจ

ผมฝังจมูกซุกกลางอกเธอ ลิ้นแตะผิวเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล่ต่ำลงช้า ๆ ปลายนิ้วคลึงแนวเอวคอดจนเธอสั่นสะท้าน

เสียงร้องในลำคอเบา ๆ ดังขึ้นข้างหูผม
มือของเธอกำแน่นที่ต้นคอผม ขณะที่ร่างเธอสะท้านไปกับจังหวะที่เราเชื่อมกันแนบแน่น รุนแรง แต่ละมุน ทั้งดิบและลึกซึ้ง

เรากำลังทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ… ในคืนที่ไม่ควรเกิดขึ้น
แต่ความโหยหาเก่าที่อัดแน่นมานาน มันระเบิดออกโดยไร้การควบคุม

เธอกระตุกแรงเมื่อถึงจุดสุดท้าย แผ่นหลังโค้งขึ้นรับจังหวะสุดท้ายที่ผมกดลึก ร่างกายเธอสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนผมเหมือนใบไม้ที่ลู่ตามลม

เมื่อทุกอย่างสงบลง ผมจูบริมฝีปากเธอเบา ๆ ขณะที่เรานั่งพิงกันบนโซฟาในห้องนั้น

ไม่มีคำพูด ไม่มีคำลา

แค่สัมผัสที่เรารู้ว่า…นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย

เธอแต่งตัวใหม่ด้วยมือที่ยังสั่นเล็กน้อย หันมาสบตาผมอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มแบบที่ผมจะไม่มีวันลืม

แล้วเธอก็เปิดประตูออกจากห้อง… เดินกลับไปในงานของเธอ

แต่ร่องรอยของเรา ยังอยู่เต็มห้องนี้
…และเต็มใจของผม